Cukrzycowy humorek
Czasami to już nie wiemy reagować czy odpuścić. Córka potrafi z byle powodu wpadać w złość lub histerię absolutnie nieadekwatnie do sytuacji. Oczywiście wszyscy są winni. Reaguje płaczem, bo podobno krzyczę. A ja wcale nie krzyczę tylko stanowczo coś mówię. W najlepszym wypadku kończy się pochlipywaniem. Innym razem sama atakuje nas słownie, czepia się wszystkiego, to nie tak i to nie tak i mama nie tak i tata nie tak i babcie...Każdemu z nas jest przykro, bo potrafi być naprawdę nieprzyjemna w tym co wygaduje. Czasami zdarza się, że nawet się popłaczę, tak potrafi dokuczyć. Potem jej przejdzie i mnie też, bo przecież kocham ją najbardziej na świecie. Tłumaczę sobie, że przecież nie chciała aż tak, że pewnie gorzej się czuła, bo cukier za niski albo za wysoki. I tak do następnego razu. Łatwo nie jest.
